Fiziksel bedenlenmenin doğası gereği, ruh bebeklikteki çaresizliğimizle başa çıkmak için bir Ego geliştirir. Ego, sonsuz olan bir ruhu belirli ve sınırlı bir forma sıkıştırma zorunluluğuna yanıt olarak ortaya çıkar.
Küçük benlik, öz doğasını (Ruh’u) yeniden keşfetmesi için bir yolculuğa gönderilir. Ego (Yakov) hayatta kalmak ve
ihtiyaç duyduğu şeyleri elde etmek üzere her türlü manipülasyonu kullanan bir dolandırıcıdır. (Ekev’in anlamları, Bereşit 27:36 – Hoşea 12:4 – 2. Kral 10:19)
Ruhun diyarına doğru eve dönüş yolculuğunda, egonun tüm manipülasyonlarının işe yaramaz hale geldiği bir noktaya gelinir. Kişi, gerçeğin önünde çıplak ve savunmasız kalır.
Ancak o anda, ruh’un kutsamasını almak, içsel alemlere büyük bir erişim sağlamak ve daha derin bir benlik seviyesinin kapısını açmak mümkün olur.
Yakov eve doğru yolculuk ederken, geçmişteki aldatmacaları onu rahatsız eder ve umutsuzca korktuğu ikiz kardeşi Esav’la yüzleşmek zorunda kalır.
Yaptığı manipülasyonlar sadece sahte benliğini (kişilik) güçlendirmiştir ve bu sahte benlik, egonun bildiği tek gerçekliği yansıttığı için kendini savunmalarla desteklemelidir.
Esav'la (Yakov'un geçmişinin onu yakalaması) karşılaşmadan önce, Yakov (sahte benliği destekleyen ego olarak) hayatta kalabilmek üzere mümkün olan her şeyi yapar.
İstihbarat toplar - kaçış stratejisi hazırlar - hediye gönderir ve Tanrı'ya dua eder. Ardından tüm gece bir gizemle boğuşur.
O gece tüm kurnazlığı ve savunmaları elinden alınır. Sahte benliğin katmanları düşerken gerçeğin pençesinde tutulur ve şafak vakti ruhun gizli ışıltısı ortaya çıkar. Karanlık gece boyunca güreşiriz ta ki güreşimiz bir dansa, dans da bir kucaklaşmaya dönüşene kadar.
Şafakta bu kucaklaşma bir bereketi çağırır. Bize yeni bir isim verilir ve bu isim gerçek özümüzü temsil eder. Yeni ismimiz ruhun (kıvılcımın) çağrısıdır.
Bu kişiliğin altında ben kimim? Doğumdan önce kim vardı ve toprakta fiziksel bozulmadan sağ çıkacak olan kim?
Yakov, nehir kıyısındaki o karanlık gecede bereketini aldığımız isimdedir. Gerçek bir isim özümüzü ifade eder ve onu barındırır. Gerçek gücümüzü ortaya çıkarır.
Yeni isim, “YisraEL”, ruh kimliğinin bir hatırlatıcısı olan kutsamayı aldıktan sonra bile, o hala Yakov’dur. Hikayenin geri kalanında her iki isimle de anılır. Derin uyanış anlarından (farkındalık) sonra bile, çoğu zaman egonun alışılmış manipülasyonlarına geri döneriz.
Yakov bir gizemle boğuştuğu gecede yaralandı. Bu yaralanma sayesinde Tanrı, Yakov’a kusurlarının gerçek doğasını gösterdi. O Hakikat anının dokunuşu onu aksak bıraktı, sürekli bir hatırlatıcı.
Böylece şişirilmiş ego alçakgönüllü oldu. Hepimiz egonun şişirme ve kendini aldatma eğilimine karşı uyanık olmalıyız. Fiziksel, duygusal ve entelektüel güçlerimizin sınırlarını öğrenip kabul ettikçe, sonsuz ruhsal gerçeklik bize açılır.
Kadim geleneğimizde ruhun beş seviyesinden bahsedilir. Nefeş - Bedene tamamen demirlemiş benlik, Ruah - İlahi ilhama açılmaya başlayan benlik, Neşama - İnsan ve İlahi olanın iç içe geçtiğinin farkındalığına açılan benlik (birinin diğerine üflediği), – Haya - Saf, Yaşam Gücü (farklılaşmamış) ve Yehida – Tanrı ile tamamen özdeşleşmiş benlik.
Nefeş’i (Mizaç/temperament) çoğumuzun ayrı yaşamayı öğrendiği yer olarak anlarız. Bu ayrılık içinde, sahte bir gerçeklik paradigmasına hapsediliriz. Yabancılaşma anlarında nefeş’te sıkışıp kalmanın acısını hissederiz.
Ve sonra Ruah HaKodeş’in - Kutsal Ruh'un, hayatımıza estiği farkındalık ile Ruah (Karakter/character) seviyesinin ilham anlarına tanık olur bundan etkilenir ve kalbimizi daha geniş bir gerçekliğin olasılığına açarız.
Neşama'nın (Kişilik/personality) yeri daha yüksek bilince açılan kapıdır. Bunu içine alabilenler Chaya (Ego) ve Yehida’nın (Birlik/Unity) anlık görüntülerini alabilirler. Bu anlık görüntüler ruhsal büyümenin tohumları olarak ekilebilir.
Herkesin bu TEK BENLİĞİN her yönüyle tanışabilmesi (tanıyabilmesi) dileğiyle…..
Sevgilerimle - Shabat Shalom
Moşe PASENSYA
Comments