Kendine sevgi ve özgüven prizmasından bakan insanlar bunu ifade edecek şekilde yaşarlar. Kendilerine nefret ve güvensizlik merceğinden bakanlar ise bunu yansıtacaklardır.
Eğer kendimize bakış açımızı yeniden çerçeveleyebilir - şekillendirebilir ve gözden geçirebilirsek, yaşamlarımızda devrim yaratabiliriz. Peraşa Tetzave bize bunu yapmanın bir yolunu verir.
Anaokulunda çiçek boyayan küçük bir çocuğun hikâyesi anlatılır. (Harry Chaplin – Çiçekler Kırmızı) Öğretmeni “64” rengin kullanılmasına karşı çıkar. Tüm çiçeklerin kırmızı ve tüm yaprakların yeşil olduğu konusunda ısrar eder.
Çocuk buna karşı çıkar; "Gökkuşağında – Sabah güneşinde – Çiçeklerde pek çok renk var ve ben her birini görüyorum" der.
Ders basit ama çok derin. Öğretmen tekdüzelik talep edip farklılığa yer olmadığına inanırken, bu çocuk renklerin, çiçeklerin ve dolayısıyla insanların bireyselliğini görüyor.
Sanki Kohen Gadol'un kıyafetinden gelen ve gerçek birlik için gerekli olan bir mesajı aktarıyor. Tora’nın Baş Kahin’in Kutsal Mekân’da görev yaparken giyeceği giysiler hakkında ilk kez konuştuğunu görüyoruz.
“Ağabeyin Aaron’a Onur (Kavod) ve Görkem (Tiferet) için kutsal GİYSİLER YAP. (VeAsita)” (Şemot 28:2)
LeKavod ul Tiferet - - “ONUR ve GÖRKEM İÇİN” Oysa Görkem (Onur) anlamında Kavod, yalnızca Tanrı’ya atfedilmişti. Tiferet ise – bu sözcüğün Tora’da karşımıza çıktığı ilk yer burasıdır.
Yahudiliğin odak noktası genellikle Maneviyat üzerinedir. Giyimin bu kadar kapsamlı tanımı Yahudi ideolojisine aykırı değil mi?
Çünkü giyim suçluluk ile bağlantılıydı. Tanrı, Aden Bahçesi'ndeki ilk insanları giydirdi. (Levuş) Rivka, Yitshak'ın kutsamasını almak için Yaakov'u giydirdi. Kardeşler, Yosef'in rengarenk ceketini kana buladı.
İlk kez giysiye olumlu bir nitelik atfediliyor. Bu kıyafetler "muhteşem ve şanlı" olarak tanımlanıyor. Toplam sekiz giysi var. Beyaz keten olan dördü Aşem'in GÖRKEMİNİ (Tiferet) ve Altın Olan diğer dördü de ONURUNU (Kavod) yansıtıyor.
Tora’nın kullanmış olduğu ifade dikkatiniz çekti mi? Giysiler DİK değil YAP deniyor. Çünkü bu giysiler dikilemez insan tarafından yapılırlar.
Kabın içi pis ise ne diye dışını yıkar durursun ?
Herkes yaşamında değişik maskeler takar. Nezaket Maskesi, Üzüntü Maskesi, Samimiyet Maskesi vs…
Kimse Maskesiz gezmeye cesaret edemez. (Rabi Hayim Vital, Sefer HaGilgulim) Ancak bu Maskeler gerçek BEN’i YANSITIYOR MU?
BEN KİMİM? sorusunun cevabı yüzyıllardır insanlığı meşgul etmiştir.
Gündelik yaşamımızda hepimizin başına mutlaka birşeyler geliyor. Ya durumu unutursunuz görmemezden gelirsiniz. Görmemezden gelince durum normalleşir ve tutsaklığa devam edersiniz.
Veya o anda birşeyler farkedersiniz üstünde düşünürsünüz onu sorgularsınız ve o zaman farkındalık başlar.
Şayet farkındalık olmaz ise ve birşeyler yapıp bu döngüyü kıramazsanız ve kendi hapishanenizin dışına çıkamazsınız.
Bazılarımız KISKANCIZ bizden iyisine tahammül edemeyiz. Bazen EGOİST oluruz. Dünyanın kendi etrafımızda dönmesini isteriz.
Bazılarımız TEMBELDİR bunca yıl sonra konfor alanından çıkıp kendi ile yüzleşme cesaretini bulamaz. Maskesini takar ve bu rolde çok başarılı olur. Herkes tarafından sevilen sahte gülüşlerle ilgi toplayan ancak içi boş bir adam.
Kendini Tanı!
İçsel yolculuk yapmayı, akar suyun kaynağına doğru akıntıya karşı yüzmeye benzetebiliriz. İçsel yolculuğun önünde yaradılışımızdan gelen doğal tek bir engel vardır; o da kendi görünen (olumsuz) kişiliğimizdir.
İbranice MİDA – ÖLÇÜ anlamına gelir ve MİDOT - KARAKTER kelimesinin köküdür. Tanrının Misafirleri olarak tanımlanan bu duygu ölçüleri kişinin KABINI yani karakterini oluşturur.
Başkalarına mutluluk veren şefkat, sabır, hoşgörü, affetme ve sorumluluk nitelikleriyle iletişim kurabilme kudretini kazandırır. Bu elbiseler bizi olgunlaştırır ve diğer insanlar karşısında ONUR ve GÖRKEMLE kuşanmamıza yardımcı olur.
Elbiselerimiz ne kadar onurlu olursa ruhlarımızın saf ışığında kendimizi o kadar çok görebiliriz.
Sevgilerimle - Shabat Shalom
Rabi. Yishak BİLMAN (z”l) & Moşe PASENSYA
Comments