Benim için geçen hafta Yeruşalayim'de evime 5 dakika uzaklıkta gerçekleşen ve 4 kişinin hayatını kaybettiği terör saldırısıyla ilgili aklımdan çıkmayan tek bir görüntü var: Ellerini havaya kaldırıp ateş etmeyin diye bağıran Yuval…
Yuval Doron Castleman'ın hayatının son dakikalarındaki kafasına girmeye çalışıyorum.
1.nolu Ana yolun karşı tarafında bir saldırı algılayan, arabayı durdurup teröristlere saldıran bir insanın aklına gerçekten giremiyorum. Ben onun yerinde olsaydım o kadar stres yapardım ki önümdeki arabaya binerdim...
Ama yine de o anlarda kafasının içine girmeye çalışıyorum. Az önce işe giderken arabayı sürerken ne düşünüyordu?
Savcının masasında kendisini bekleyen bir dava hakkında mı? Belki ertesi gün kutlayacağı hem İbrani hem Miladi tarihli 38. doğum günüyle ilgili?
Daha sonra yolun karşı tarafındaki kargaşayı fark eder etmez aklı hemen olaya döndü. Herkesin kaçtığı ölümcül bir arenaya girdiğinde korkmuş muydu? Orada iki teröristin olduğunu gördü mü? Kendisi diğerini vururken birinin onu vuracağından endişelenmiyor muydu? Yoksa bu tür durumlarda korkuyu görmezden gelmeyi başaran insanların malzemelerinden mi yapılmıştı?
Yuval saldırı alanına gelir ve iki teröristi hemen ortadan kaldırarak orada bulunan düzinelerce insanın hayatını kurtarır. Var olan tehlikeyi ortadan kaldırdığı andan hayatının yeniden tehlikede olduğunu anladığı ana kadar geçen saniyelerde aklına hangi düşüncelerin gelmesine vakti oldu? Özgürce nefes almaya vakti var mıydı? Gurur duydu mu? Çevredeki onlarca insanın hayatını kurtardığını anladı mı? Bir annenin ya da yaşlı bir adamın minnettarlıkla dolu bakışını göz ucuyla yakaladı mı? Bir an bile kahraman olduğunu bilincinde yaşatmayı başarabildi mi?
Peki, (okuduğum ifadelere göre) tehlike geçer geçmez yerdeki saklandıkları yerden kalkıp silahlarını ona doğrultan askerlerin, acaba aklından neler geçiyordu? Muhtemelen biraz önce hayatlarını kurtardığı askerlerin. Onları da sorunsuz bir şekilde etkisiz hale getirebilirdi. Yani vicdani bir sorunu vardı ama onları anında etkisiz hale getirecek beceri ve araçlara sahipti.
O'nu gerçekten vuracaklarına inanmıyordu. Bunun üzerine diz çöktü, silahını düşürdü, silahsız olduğunu görebilsinler diye gömleğini kaldırdı, ellerini kaldırdı, durumu İbranice anlatmaya başladı, hayatı için yalvarmaya devam etti. Tüm bu eylemler dizisinin hangi noktasında bunun kendisine faydası olmayacağını fark etti?
Karşısındaki IDF üniformasiyla hayat kurtarmaya çalışan başka bir genç adamın, tüm ricalarına rağmen kendisini vuracağını, az önce kendisini temizlediği arenada kimsenin ona yardım edip onu kurtaramayacağını ne zaman anladı? Onun hayatı diğer kurbanlara göre ne zaman değersizleşti?
İhanete uğramış mı hissetti? Kendini açıklayamadığı için hayal kırıklığına mı uğradı? Eğer karnını delip geçen bir Arap teröristin kurşunu olsaydı farklı mı hissederdi?
Etkisiz hale getirilmeyeceğini, kendisine seri kurşun sıkacaklarını ve sözde "ölüm belgesi" vereceklerini mi fark etti?
Ölüm Yuval'a ancak hastanede geldi. Saatlerce önce ölüme uğradı.
Arenada vurulmuş ve canlı yatıyordu. Hala bilinci açık mıydı? Sağlık görevlilerinin ve kurtarma güçlerinin umursamazlığını fark etti mi? Son dakikalarında terörist etiketi almak nasıl bir duyguydu?
Peki bilseydi arabasını durdurduğu andan pişman olur muydu? Peki Yuval'ın annesi oğlunu yetiştirdiği değerlerden pişmanlık duyuyor mu? Yaptıkları açıklamada oğullarıyla gurur duyan bir anne baba vardı ama ölümün şekli herkes için ne kadar farklı olabiliyor ?
Yuval Doron Castleman, Kahramanlığınızı unutmayacağız...
Bu yazı hikayesinin unutulmaması için... terör saldırısının kayıplarından daha az acı verdiği için değil... 24 yaşında sekiz aylık hamile bir kadın üstelik kızımın okulunda öğretmen Livia Dikman z"l, 72 yaşında bilge bir rav ve dini yargıç Elimelech Wasserman z"l, 67 yaşında Hana Ifergan z"l bir anne, büyükanne..
Hepsinin suçu Yahudi olmaktı, o saatlerde otobüs durağında beklemekti ateşkese rağmen… Hamas'in üstlendiği bir terör saldırısıyla geçen haftayı geride bıraktık.
Beezrat A-şem Tanrı'nın yardımıyla daha iyi haberler paylaşabilmek ve yaklaşan Hanuka bayramında mucizeleri anlatabilmek dileğiyle.
Comments