TAZRİA - İÇ IŞIĞIMIZ

Bu haftaki bölüm, kişinin DERİSİNİ – GİYSİLERİNİ - sahibi olduğu EVİNİ etkileyen tuhaf bir hastalıktan söz eder. TSARA’AT………..

Metzora (Tsara’at Hastalığına yakalanmış kişi) - genellikle yetersiz ve hatalı bir şekilde "cüzzam" olarak çevrilir. Oysa o dönemde henüz bulaşıcı hastalıklar kavramı bilinmiyordu.

"Size mülk olarak vermekte olduğum Kenan Toprağına geldiğinizde, ülkenize ait eve tsara’at lekesi yerleştireceğim…" (Vayikra 14:34)

Tanrı'nın kullandığı kelimelerin tuhaf seçimine dikkat edin. İsrail Toprakları'nın mirası bir "HEDİYE"dir ve evin duvarlarındaki tsara'at sıkıntısı da öyledir! Tanrı Tsara’atı belirli bir koşula bağlamamakta “ne olursa olsun yerleştireceğim” demektidir. Bir anlamda “müjdelemektedir”.

Metzora yasaları oldukça katıdır. Ciltteki beyaz - kırmızı lekeler -- bedensel iltihaplar ve çarpıklıklar. Bir Kohen tarafından yapılan muayeneler ve bir "Metzora’lının" İsrail kampından atılması ve eğer saflık sağlanamazsa tüm evin yıkılması. Ne "hediye!"

“DERİ” (עור) için kullanılan İbranice kelime “IŞIK” (אור) sözcüğü ile bağlantılıdır. Cennet Bahçesinden kovulmadan önceki ve sonraki halimizi ifade eder. Tora, “Fiziksel Cilt” (deri) hastalığından değil de “İÇSEL IŞIĞIMIZI” engelleyen manevi bir hastalığa gönderme yapmaktadır.

Hepimizin bir “İç Işığı” vardır. Bu, bizim eşsiz kutsal kıvılcımımızdır. Bizi özel ve benzersiz kılan şeydir. Ancak bu ışık engellendiğinde, kendimizi kaybolmuş, yalnız ve dünyadan kopuk hissederiz.

Hastalıkla lekelenen “GİYSİ” için kullanılan ibranice kelime “BEGED”dir. (Vayikra 14:47) Beged’in kökü Boged’le yani “İhanet” – “İnancını bozmuş” kişi ile bağlantılıdır. (İşaya 24:16)

Adem ve Havva, Cennet Bahçesi’nin pastoral günlerinde hiçbir giysi giyimezlerdi. Çünkü bedenleri ışık saçardı. Ancak Tanrı’ya olan “inançlarını bozup” yasak meyveyi yedikten sonra giysi (fiziksel cilt) kavramı zorunlu olarak ortaya çıkmış oldu.

Tanrı bizleri “Peru U’Revu” – “Verimli olun ve Çoğalın” diyerek mübarek kıldı. (Bereşit 1:22) Bu bir hediyedir. Ancak leke (hastalık) EV’de – BAYİT’te (בית) görülürse……..(Vayikra14:34)

EV (bayit), Babanın (אב) otorite alanını belirtir. Ev olarak ifade edilen “Yaratılışın Boş Alanı” (Bina), Baba denilen “Tohum” (Hohma) tarafından yönetilir.

Bu evi kullanan “Ogullar” (Bene-YisraEL) Bayit’i (rasyonel olmayan içgüdüsel) “Arzu” larla kirletemez. Arzu - “Ta’avah” (תּאוה) - Bayit (בית) sözcüğü ile aynı sayısal değeri paylaşırlar. (412)

Bir kadın doğumdan hemen sonra bir ayrılık zamanıyla kutsanır. Bu bir “Kampı terk etme” zamanıdır. Ardından geri dönmesi için kendisine bir yol sunulur. Bu durumu sadece doğum bağlamında değil, aynı zamanda bir yaratılış süreciyle ilgili olarak da anlamalıyız.

Doğum gibi yoğun bir “Yaratılış” anında, kişi zaman ve mekan sınırlarının dışına çıkar. Yani Ayin'den ("Hiçlik"ten) - Yeş’e ("Varoluş"a) doğru ilerleyen alemler (olam) arasındaki alana dokunur. Bu alemler, tamamen doğum süreci tarafından ele geçirilir.

Sanatçı şiirin, resmin veya şarkının içinde yaşar ve dünyanın geri kalanı bir süreliğine yok olur. Tazria'nın kutsaması, normal hayata (topluma) geri dönmenin bir yolunun tekrar olacağını bilmektir. Yaratıcı sürecin ortaya çıkması için gerekli olan yabancılaşma zamanı da sonludur.

Sanatçı eserini tamamladıktan sonra geri dönebilir ve yarattığı zenginlikleri beraberinde getirebilir. Topluluğu ile yeniden bütünleşir ve kabul edilir.

Bu topluluğa geri dönüş Kohen kavramı ile sembolize edilen “Yeniden Bütünleşme” (Şalom) gücü olarak bize gelmesidir. Bu süreçte anne veya sanatçı iki sunu getirir: Bir HATAT ve bir OLA kurbanı.

HATAT, kasıtsız günahlardan arınmayı kutlayan bir sunu. Bu yaratıcılık anında “saflığı” ve hayatın geri kalanını zorunlu olarak ihmal ettiysek, arınabilir ve toplum hayatıyla yeniden bağlantı kurabiliriz.

OLA, tamamen ateş tarafından tüketilir. Bu süreçte harika bir şey yaratırken “egomuzu” (dürtüsel arzularımızı) yaratımımızla özdeşleştirme tehlikesi vardır. Ola sunusu, yarattığımızı tamamen Tanrı'ya, kozmosun bütünlüğüne adama yoludur.

Evi – Bayiti (Yaratılışın Boş Alanını/Bina) saflaştırmak için iki kuş getirilir. Biri öldürülür, bu eski benliğinizdir. Diğeri ise yeni bir hayata özgürce uçan - yeni doğmuş olanın benliğini ifade etmek üzere açık arazide serbest bırakılır.