Yaakov; Yaşantısının günlerini şöyle betimler. Hayattaki yolculuğumun yüzotuz yılı “ZOR” ve Mısır Ülkesi’ndeki onyedi yılı “İYİ” geçti.
Çok hızlı değişimlerin yaşandığı günümüz dünyasında, hayatta kalma mücadelesi dikkatimizi dağıtıyor ve ruhumuz kırılıyor. Oysa huzuru, mutluluğu keşfetmenin tek yolu ruhumuza erişmektir.
Karanlığın bir ÖZÜ var mı, yoksa sadece IŞIĞIN yokluğu mudur? Bu konuda iki görüş var. Bazı bilgeler ilkini, diğerleri ise ikincisini tercih ediyor. Yahudi Kadim Bilgeliği ise bir adım daha ileri gidiyor ve Karanlığın her iki boyutu da var diyor.
Psikolojik açıdan sadece ışığın yokluğu olan bir karanlık biçimi vardır. Örneğin, birisi CEHALET veya DENEYİMSİZLİK nedeniyle bir yargı hatası yaptığında bu bir karanlık durumudur. Ancak kendi özüne sahip değildir, mutlaka kötü niyetli değildir.
Bir de Kötü niyetli olarak yıkıma sebep olan insanlar vardır. Cehalet nedeniyle değil, YOZLAŞMIŞ veya AÇGÖZLÜ oldukları için. Cehalet onları o noktaya getiren ilk sebep olabilir, ancak bu noktada kişiliklerinin gerçek bir parçası haline gelmiştir.
Peki ya Tzimtzum hakkında ne düşünüyorsunuz? Bu bir ışık yokluğu mudur yoksa kendi başına bir maddeye mi (öze) sahiptir? Cevap…. her ikisidir.
Tzimtzum; bağımsız varoluşumuzun ortaya çıkması için "ALAN" açmak amacıyla İlahi ışığın (Kavodun) gizlenmesi anlamına gelir. Işık ortaya çıkarsa, artık başka hiçbir şey için "alan" kalmazdı. Bu sadece ışığın yokluğu değil, aynı zamanda kendi başına bir güçtür. Yani madde gibi bir kaba sahiptir. Mutlak bir boşluk değildir.
Demek ki; Tzimtzum hem (gizlenmiş) ışıktır hem de bir öze sahiptir. Metafor olarak Gizlenmiş İlahi Işığı “Karanlık Enerji”ye ve Kapları "Karanlık Madde"ye benzetebiliriz.
Her durumda karanlığın amacı daha derin bir ışığı tanıtmaktır.
Psikolojik olarak kendi ruhlarımızdaki ve hayatlarımızdaki karanlığı dağıtmak için iki şeyi başarmamız gerekir.
Birincisi, ışığı tanımalıyız. Aydınlatan ve berraklık yaratan ilahi bilgiyi. Ardından, ruhu besleyen sevgi ve şefkati. Çünkü bunlar tıpkı solmuş bir çiçeği canlandıran su gibidir.
İkincisi, karanlığın kendini gösterdiği alanlarda, o "yaşamı" (enerjiyi) pozitif alanlara kanalize etmenin yollarını bulmalı ve onu bir ışık gücüne dönüştürmeliyiz. Çünkü öz olarak karanlık aslında kurtarılabilir ve dönüştürülebilir.
Bu söylem sadece akademik bir alıştırma değil, aslında varoluşumuzu oluşturan temel şeyleri parçalara ayırma girişimidir. Yaratılış hikayesi bize bunu anlatır: "Geceydi ve gündüzdü..."
Dünya önce karanlığa gömüldü, sonra ışık oldu. İlk başta karanlık ve ışık - - tek bir ışık/karanlık kartopunda bir araya geldi. Sonra Tanrı onları böldü, ışığa “gündüz” ve karanlığa “gece” adını verdi. Bu akşam ve sabah döngüsü aslında yaşamın döngüsüdür.
Bu döngüyü öğrenmeli ve hayatımızı bu ritimle uyumlu hale getirmeliyiz. Bu nedenle, Mısır'a inişin ardından oradan çıkışın anlatıldığı Tora hikayesini tekrar tekrar okuruz.
Karanlık ve ışık döngüsü, Yakov ve oğulları - Mısır/Mitzrayim'in kısıtlamalarına inerken kendini gösterir. Önce karanlık gelir. Yosef’in köle olarak satılması. Sonra ışık gelir. Yosef’in naipliğe yükselişi ve ailesiyle uzlaşması.
Gerçekten de Yakov'un Mısır'a inişi – oradaki en güzel yerde yaşaması - son on yedi yılı - onun en iyi yıllarıydı.
Yakov ve oğullarının ölümünden sonra, ciddi bir karanlık gelir. Acı dolu 210 yıl sürecek olan esaret ve soykırım. Sonra Bene-YisraEL’in doğuşuna yol açan Mısır'dan kurtuluş ışığı gelir.
Tora’daki bu iniş ve çıkışlar aslında bizim hayatlarımızın hikayesidir. Yaşam bir tekerlek gibidir. Bazen ışığın yokluğu, bazen de karanlığın (öz) varlığı olur.
“Işığı seveceğim, çünkü bana yolu gösteriyor ama karanlığa da katlanacağım, çünkü bana yıldızları gösteriyor.” (Og Mandino)
Yaşamlarımızda küçük ve kısa düşüşler ama uzun ve çok büyük yükselişler nasip olsun. (Amen)
Sevgilerimle - Shabat Shalom
PASENSYA
Moşe PASENSYA
Comments