Grafiti sanatı İnbar'ın işiydi,ancak yaratıcılığı sınırsızdı.7 Ekim 2023'te Nova Müzik Festivali'nde kaçırılanlar arasındaydı ve daha sonra Hamas teröristleri tarafından öldürüldü.
Merhaba sevgili okuyucularım,Bu hafta sizlere İsrael Ulusal Kütüphanesi tarafından başlatılan özel bir projeden söz etmek istiyorum.Söz konusu projenin adı ''Kaybedilen Hayatlar:7 Ekim'de Düşenlerin Eserleri-Özel Bir Proje''. Bu proje kapsamında o menhus günde hayatını kaybetmiş değerli vatandaşlarımız hakkında bilgilere ulaşabiliyoruz.
Burada hayatının baharında bir genç kızı tanıtmak istiyorum.
İNBAR HAİMAN
İnbar Haimanın üniversitedeki oda arkadaşı, Naomi Goldstein için hediye olarak yaptığı anahtarlık,yarı metal ,yarı iplik gibi standart öğeler içeriyordu.Zincirin ucunda,Haiman'ın sanat yapmak için muhtemelen yüzlerce kez bastırdığı limon yeşili plastik bir düğme vardı. Bu mesleğinin tercih ettiği araç olan sprey boya kutusunun bir ucuydu. Haiman bulduğu eşyaları,atılmış oyuncakların parçaları gibi,süslemek için sprey boya kullanıyordu.Bu tür Haima'na çekici geldi, çünkü akraba ve arkadaşlarına söylediği gibi, bu gibi sanatsal objelere sahip olmak istenildiğinde,sadece müzeye girmek için para ödeyenler değil,kamusal alanda açık havada bulunan herkes için erişilebilirdi.
Goldstein,Haiman'ın ayrıca kamusal alanda grafiti yapmanın ''riskinden heyecan duyduğunu ''söyledi.''Grafiti ile aynı anda hem takdir edebilmeyi ,hem de anonim kalabilmeyi seviyordu.
Haiman,en sevdiği renk ve merakı nedeniyle kendisine ''Pembe Soru''adını taktı-bu takma adı ''Pembe'' olarak kısalttı.Bu şekilde tanınıyordu.27 yaşındaki Haiman,7 Ekim 2023'te Kibutz Reim'deki Nova Müzik Festivali'nde Hamas tarafından kaçırılanlar arasındaydı. Daha sonra ,cesedini hala esir tutan teröristler tarafından öldürüldü.
Haiman'ın sevdikleri,onun geri gönderilmesi için İsrael'de ve yurtdışında lobi faaliyetlerine devam ediyor.Çabaları,mesajı muhtemelen takdir edeceği bir şekilde yaymayı içeriyor. Orada-İngilizce olarak' Free Pink 'yazıyor.Grafiti-ülkenin kuzeyindeki İsrael demiryolları rayları boyunca uzanan kayalarda,İbranice ve İngilizce harflerle,Haiman'ın ailesinin Petah Tikva'daki evinden çok da uzak olmayan karayolunda 471'deki bir otoyol duvarında,Hayfa'nın yoğun Haatzmaut Caddesi'ndeki dükkan girişlerinin arasında,görünüşe göre WIZO- Hayfa Tasarım ve Eğitim Akademisi'ndeki sınıf arkadaşları tarafından çizilmiş bir mesaj var:RIP Pink:Boyayla dinlen,ve daha birçok yerde....
Sanat, kısmen,Haiman'ı bu kader festivaline gönderen şeydi.Orada yaptıklarını satmaya çalışmak için en azından üç resmini getirdi.Goldstein ve Haiman'ın annesi İfat,onun başarılı olup olmadığını veya eserlerin katliamdan sağ çıkıp çıkmadığını bilmiyor.Haiman ayrıca Nova'ya müzik ve dans nedeniyle- ve bir el uzatma şansı için- katıldı.Orada bir ''yardımcı ''olarak işe alındı:Kendini iyi hissetmeyenlere,içki içen,sigara içen veya solumakta zorluk çeken katılımcılara dahil, yardım eden biri.
''İnsanları yargılamadan severdi.Çok sayıda insana dokunurdu.İnsanlara yardım ederdi.''dedi İfat. Haiman bir keresinde intihara meyilli bir akranını sakinleştirmişti.WIZO'da okurken Hayfa'daki bir lisede gönüllü olarak grafiti sanatı ve yaratıcı yazarlık atölyeleri yönetti.Ordudayken Haiman,Yeruşalayim'de gençler için açık mikrofonlu bir şiir gecesi düzenledi:Goldstein ile burada tanıştı.
Goldstein,''İnbar her gün sanatla yaşıyordu''dedi.
WIZO öğretim görevlisi Yael Barnea Givoni,Haiman'ın ikinci yılındaki final projesinden etkilenmişti.Ödev,beş parçalı bir hikayeyi,üç boyutlu olarak anlatmasını gerektiriyordu.Haiman,vücutları için parlak renkler ve dişleri için metalin yaratıcı kesimlerini kullanarak sprey boya kutuları,düğmeler ve diğer malzemelerden beş kişilik bir aile yarattı. Ve Barnea Givoni'nin ''İyi Canavarlar''olarak adlandırdığı bir klanda ,belirgin özellikler oluşturdu.
Projenin Haiman'ın ''hayal gücünü ve vahşiliğini''ortaya çıkardığını söyledi.''Evcil değildi.Cesaretliydi.
İfat kızının,15 yaşlarında arkadaşlarıyla grafiti sanatı yapmaya başladığını hatırlıyor.Birkaç yıl sonra,evinin yakınıdaki bir duvara pembe bir soru işareti çizdi.Hayfa'da bile,geceleri geç saatlerde grafiti yapardı-tek başına veya birini gözetleme olarak yanına alarak.''Elbette bu bir isyan biçimiydi,''
İfat,Haiman'ın yüksek teknolojik bir şirket gibi ,sanatsal markalaşma alanında bir kariyere hazırlandığını söyledi.Haiman,erkek arkadaşı ve WIZO'dan sınıf arkadaşı Noam Allon bir sanat stüdyosu açmak niyetindeydiler. Çift evlenmeyi düşünüyordu.Haiman'ın öldürülmesinden sonra Allon üniversiteyi bıraktı ve ülke dışında seyahat ediyor.
İfat kızıyla yaptığı derin sohbetleri özlüyor.Kahve içmeye giderlerdi ve telefonlarını evde bırakırlardı.''Oturup uzun uzun konuşurduk ve birbirimize kalplerimizi açardık''diyor özlemle.''O sadece benim kızım değildi. O benim arkadaşımdı.Bana sırlarını anlatırdı ben de bazan kendimi ifşa ederdim.Bu hafife alınacak bir şey değildi.Her şeyi tartışırdık.''
Ancak İfat,İnbarı'n ölümünden sonra,WIZO sınıf arkadaşları Hayfa'da onun resimlerini ve eserlerini getirene kadar, kızının sanatı hakkında pek bir şey bilmiyordu.Bunlardan bazıları o zamandan beri İsrael'in her yerinde ve hatta Birleşmiş Milletler'de sergilendi.WIZO'daki ve Ariel Üniversitesi ve Bezalel Sanat ve Tasarım Akademisi'ndeki birkaç öğrenci,lisansüstü projelerini İnbar Haiman'ın anısına adadı.
İfat,'' O dikkat çekiyor ve ışığını geri getiriyor'' dedi.''Beni güçlendiriyor.''
İşte böyle sevgili okuyucularım. İsrael'deki binlerce eve 7 Ekim'le birlikte ateş düştü. Alevler hala arşa yükseliyor. İsrael nice canını,altın beyinli evlatlarını kaybetti. Hala da her gün kaybetmeye devam ediyor. Tanrı bir an evvel bu felaketleri barışla sonlandırsın. Kötü yüreklilerin yüreklerini sevgi ve pişmanlıkla doldursun.
Sevgiyle kalın.
SARA YANAROCAK
IYT dip not :
İfade edilen görüşler İYT web portalının editöryal politikasını yansıtmayabilir.
Yazarların düşünceleri sadece kendilerini bağlar.
Comments