Tora’daki büyük karakterler arasında Noah en az takdir edilenlerden biri gibi görünüyor. Neredeyse tek başına insanlığı ve tüm hayvan yaşamını yok olmaktan kurtardı.
Ama sadece Noah’ın Gemisi'nden, Tufan’dan ve Gökkuşağından bahsediyoruz. Noah’ın kendisine çok az söz ediyoruz.
Bize Noah’ın kendi neslinde benzersiz (Tsadik) olduğu söylendi. Hepimiz Noah’ın soyundan gelsek de, FİZİKSEL insanlığımız söz konusu olduğunda on nesil öncesine gidiyor ve kendimizi ADEM'in çocukları (“B'nai Adam”) olarak adlandırıyoruz.
MANEVİ gerçekliğimiz ile ilgili olarak da on nesil ileri giderek kendimizi Babalarımızın Çocukları (“B'nai Avraam Yitshak V'Yakov”) olarak nitelendiriyoruz.
NOAH’A NE OLDU?
Tora bize (Bereşit 5:29), babasının ona Noah adını verdiğini çünkü bize “rahatlama” veya “teselli etme” (“Zeh Yinahamenu”) sağlayacağını öngördüğünü söyler.
Raşi, “rahatlama” (teselli etme) kelimesini çeviremeyeceğimizi çünkü o zaman gramer açısından adının Noah değil Menahem olması gerektiğini söyler.
İlk isim KURTARICI Noah’a, ikincisi TESELLİ EDİCİ Menahem'e bir göndermedir. Eğer Bene-Yisrael kendi kırıklarını onarıp geri dönerse bu Menahem'dir; değilse Noah olarak kalır.
Noah, Tanrı'nın mesajını duydu, neyin geleceğini anladı ve bir gemi inşa etti. Bugün çevremizdeki sular yükseliyor. Evet, 13. yüzyıl İngiltere'sinde, 15. yüzyıl İspanya'sında ya da 20. yüzyıl Avrupa'sında olmadığımız için şanslıyız.
Ancak Sağımızdan ve solumuzdan suların yükseldiğini görmezsek durumumuz iyi olmaz. Bir gemi inşa etmeliyiz ve yükselen sularda yol almalıyız.
NASIL?
Çocuklarımıza, sadece modern dünyanın dinamiklerine ayak uydurmak adına İç dünyamızın ayrılmaz bir parçası olan maneviyatımızdan vazgeçmeleri öğretildiğinde……….., sular etrafımızda yükselmeye başlıyor.
Kim olduğumuzu onaylayarak. Mirasımızı kabul ederek (severek) ilerlemeliyiz. Bizler kadim inancın ahlaki, hukuki ve ruhani öğretilerini kutsayan ve onların rehberliğinde yürümeye çalışan bir halkız.
Bene-Yisrael olmak üzerimize düşen sorumluluğu üstlenmek ve dünyanın kendisi iyiye dönüşene (evrilene) kadar asla dinlenmemek (teselli olmamak) anlamına gelir.
Kendimize ve gençlerimize başkasının anlatımları ile değil, kendi hikayemizle görmeyi öğretmeliyiz. Kim olduğumuzla gurur duymazsak ve kim olduğumuzun (kutsal kıvılcımın) bilincinde olmazsak yükselen sulara dayanamayız.
Gemimizi bu şekilde inşa edip selden kurtulabiliriz. O gün gelene kadar iç ve dış dünyamızda Menahem'i (teselliyi) aramaya devam edeceğiz.
Sevgilerimle - Shabat Shalom
Rabi. Yishak BİLMAN (z”l) & Moşe PASENSYA
Comments