Anne bu akşamda sığınakta mı yatacağım? sorusuna nasıl cevap verirsiniz?
Sokaklarında sığınakların olması fikrine nasıl bakıyorsunuz?
Çocuklarınızı okula götüren otobüsün bombalanma yüzdesinin yüksek olduğunu bilmenize rağmen, bir anne olarak, onları, barış konusunda nasıl bilgilendirmek isterdiniz?
400 mt. ilerisinin Israel’i haritadan silmek isteyen komşusu Gazze’nin dibinde yaşamak hayata karşı nasıl bir meydan okuma?
Her gün haberlerde sınırında olanları duyup, orada yaşam nasıl devam ediyor diye kendime sorup duruyordum. Işte bu gün sınırdaki bu yerleşim yerindeyim. Hislerim karmakarışık, kalbimin sesi sınır duvarlarına çarpıp vadide yankılanıyor.
BÜTÜN BUNLARIN OLMASINA GEREK VAR MI?
Moshav Netiv HaAsara minicik, rengarek, umut dolu bir yer. Sakinleri hüzünlerini umuda bağlayıp komşularına, savaşmaya ne gerek var, demek icin sınır duvarlarına mesajlar yazarken, sınırın ötesindeki Hamas, sizi yok edeceğiz pankartlarıyla cevap verse de yaşamın tüm olağanlığıyla devam ettiği bir yerdeyim.
Moshav, 1982 yılında, Camp David Anlaşmaları sonucunda boşaltılan Sina Yarımadası'ndaki eski İsrael yerleşimi Netiv HaAsara'da yaşayan 70 aile tarafından kuruldu. Adını 1971'de Rafah'ın güneyinde bir helikopter kazasında ölen on askerden almış.
İsrael'in 2005 yılında Gazze'den çekilmesinin ardından, Filistin'in Beit Lahiya kasabasının sınırından 400 metre uzaklıkta bulunan Netiv HaAsara, İsrael'de Gazze Şeridi'ne en yakın yerleşke. Gazze Zarfındaki* yerleşim yerlerinin bildiğimiz diğer şehirlerden oldukça farklı bir temposu var. Bunu orada olmadan anlamanız imkansız.
Ranana’daki evimdeyken duyduğum sirenlerden oldukça farklı burada kırmızı alarm. Alarm çaldığında yaşamla ölüm arasında sadece 15 sn olmasının ne demek olduğunu anlamak zihnin sınırlarını zorluyor.
Çocuklarınızın oynadığı bahçenin güney ucunda bir otoparkın Savunma Kuvvetleri üssüne dönüştürülüp, tanklarla doldurulmasının hissini nasil tarif edebilirsiniz? Tabii ki bazi önlemler alınmış Gazze'den sızma girişimlerini durdurmak için elektrikli çit dikilmiş, ve potansiyel Filistinli keskin nişancılara karşı üç beton duvar inşa edilmiş.
Işte ben bugün Gazze sınır duvarı ile moşhav arasındaki güvenlik duvarının önündeyim. Çünkü hem anne hem de moşhavın sakini olan sanatçı Tsamaret Zamir tarafından yönetilen kolektif mozaik projesini görmeye geldim.
Projenin adi Path to Peace - Barışa Giden Yol, binlerce insan tarafından ortak bir mozaik yaratımı. Bütün duvar sevgi ve barış mesajlarıyla süslü, çünkü ne olursa olsun komşu Gazze'den gelen sürekli roket saldırıları tehdidine rağmen sıradan yaşamın devam ettiğinin bir simgesi.
Kapısında Duvarın Gölgesinde Yaşam yazıyor ve son derece davetkar, çiçeklerle süslü bir bahçeden içeri giriyorsunuz. Bahçede kahve, çay ve çok güler yüzlü insanlar tarafında kaşılanıyorsunuz.
Bahçede sürekli düşen roketlerden bir heykel, korku sıradanlaştırmış sanki. Kışkırtıcı terör bazen günün her saatinde insanları sığınaklarda yaşamaya ediyor olsa da seramikten kırmızı bir çiçek bütün korkuları içine saklayabiliyor.
Bu benzersiz projede, ziyaretçiler barış duvarının oluşturulmasında aktif rol almaya, renkli bir mozaik parçasının arkasına kişisel bir dilek yazıp güvenlik duvarına yapıştırmaya davet ediliyor ama önce sınırındaki yaşam hakkında bir film izliyorsunuz. Film izleyeceğiniz odaya girmeden Gazze Zarfı’nın ne demek olduğunu anlayabileceğiniz haritaya bakarken bile içinizde oluşan duyguları bastırmakta zorlanıyorsunuz. Hele filmi izlerken (biz Arapça/İngilizce alt yazılı opsiyonu seçtik) göz yaşlarınızı tutamayacağınız görsellerle karşı karşıya kalıyorsunuz. Yaşam bütün acımasızlığı ile karşınızda. Dünya’daki bütün politikacılara sövmek ve duyarsızlık için evrenden nefret etmeye kadar geliyorsunuz. Hele şu anda Ukrayna’da bunları yaşayan çocukları düşündükçe midenize kramplar giriyor. İnsanlığın iki yüzlülüğüne lanetler okuyorsunuz.
Derken film bitiyor, ışıklar etrafı aydınlatıyor, ve ortam bir anda harika ve umut dolu bir hediyelik eşya dükkanına dönüşüyor. Sanki savaş, roketler ve gözyaşları koyboldu, etraf sakinleştirici pastel renklerde çiçekler, güvercinler ve kalplerle dolu pozitif imgeler taşıyan nesnelere dönüşüyor. Sanki sihirli bir değnek değmiş gibi. Hemen bunca güzellik içinde ufak tefek bir iki hediye seçiyoruz. Tam Hanuka öncesi…
Aldıklarımız özenle Tsameret tarafından hediyelik paketlere dönüşüyor. Yüzlerdeki gülücükler akşam saatinde kırmızı alarmın gerginliğine dönüşecek olsa da yaşam o an pırıl pırıl, umut dolu.
Tsameret bize harita veriyor. Üzerinde moşhavın içindeki yerler işaretlenmiş. Harika bir manzara ve acıklı hikayeler olsa da içinde görülesi. (Komutan Nir Peres Kütüphanesi*). Duvara giden yolda arabayla ilerliyoruz. Bizden başka araba yok yolda. Yol üstünde gördüğümüz rengarenk çiçekli ve dekoratif bahçeler size bir peri masalında dolaşıyormuşsunuz hissiyle donatmış olsa da güvenlik duvarıyla karşılaştığınızda ve gökyüzüne doğru uzanan kontrol kulelerinin görselleriyle anında paramparça oluyor.
Korku o kadar gerçek ki, ayaklarımın altındaki evren titriyor. Kalbimin atışlarını sakinleştirmek için duvara yapıştırmak için seçtiğim kalpli mozaik parçasına gözlerimi kilitledim. O kadar sıkmısışım ki elimde izi çıkmış taşın. Ta ki renklerle karşılaşana kadar… sonrası o kadar huzurluydu ki anlatamam. Ne kuleler, ne duvar, ne kesin nişancılar, ne sesi kesilmeyen dron, ne de roketler.
Keyifle izliyoruz son sekiz yılda oraya yapıştırılmış binlerce rengarek arkası dileklerin yazılı olduğu mozaik parçalarını. Barış kelimesi çarpıcı. Tsameret’in dediği gibi "Burada korkuyu yenen ve umut yaratan birçok insanın ortak gücü var. Başlangıçta, kurşun korkusuyla kimsenin ayağa kalkmaya cesaret edemediği bir yerde, bu gri duvara bir barış güvercini çizdiğimde deli olduğumu söylediler. Amacım insanların korkmadan moshav'a gelmesini sağlamaktı. O zamandan beri her gün iki ila dört otobüs arası ziyaretçi alıyorum. Bunun olmasını planlamamıştım ama renkler sayesinde burası insanlarla dolup taşıyor. Doğumgününe davet ettiğimde gelmekten korkan tüm insanları duvarın önünde görmek yürüdüğüm yolun ne kadar doğru olduğunu gösterdi bana.”
Kendi mozaiklerimizi yapıştırıyoruz. Bu güzel yaşam alanındaki herkesin hak ettiği huzurlu yaşama erişmesini diliyoruz. Sizlerle paylaşmak için bol fotograf çekiyorum. Ülkem adına daha güvenli günler dileyerek geziye devam ediyoruz.
Zamanımız kısıtlı olduğu için Sderot ve çevre köylerdeki günlük yaşam hakkında daha fazla bilgi edinmeyi bir başka güne bırakıyoruz. Etrafta devekuşu çiftlikleri, şarap imalathaneleri ve peynir tadımları varmış. Araştırmalarımda karşıma çıkan Yahudi Ulusal Fonu (JNF) tarafından 2009 yılında kurulan çelikle güçlendirilmiş yerin altında bomba sığınağına dönüşen devasa bir tekstil deposunun içinde endişesiz bir kapalı alan olduğunu okudum. İçinde futbol ve voleybol sahası, sinema, kaya tırmanışı duvarı, restaurantlar, bilgisayar merkezi ve jungle jimnastiğinin yanı sıra çocuklar için canlı performanslar ve gençler için disko geceleri ile bir topluluk merkeziymiş. Üzücü ve yaşamı devam ettirebilmek için çözüm odaklı.
Tsameret’in duvara 'barış' kelimesini yazmasının bir hata olduğunu söylediler, ama bence en önemli şey bu. Hem İsrael tarafında hem de Gazze.
Path To Peace ( https://www.pathtopeacewall.com/aboutus ) her gün 09.00 – 15.00 arası açık. Rezervasyon yapmadan gidebilirsiniz, aynı zamanda kendiniz ve çocuklarınızla birlikte duvarda bir mozağiniz olmasıyla barış ve umut adına bir adım atmış olursunuz.
,
Tsameret Zamir
*Gazze zarfı (İbranice: עוטף עזה, Otef Aza), İsrail'in Gazze Şeridi sınırına 7kilometre (4,3 mil) mesafede bulunan ve bu nedenle Gazze Şeridi'nden fırlatılan havan topları ve Kassam roketlerinin menzili içinde olan yerleşim alanlarıdır. İsrael İçişleri bakanlığına göre bölgede 70.000 İsrael vatandaşı yaşıyor.
Comments