7 Ekim faciasının ardından Kfar Saba’nın yedi emekli kulübünün üyeleri boş durmadılar. Ürettikleri projelerle askerler, evsiz kalan ailelerin çocukları ve rehineler yararına çalıştılar. 9 Ocak günü düzenlenen bir etkinlikte “Ha Lev Shelanu Be Aza – Levavot Shel Tikva” (Kalbimiz Gazze’de- Umudun Kalpleri) projesini sergilediler.
Emeklilerin çabalarıyla gerçekleşen bu güzel girişimleri, projenin başını çeken Rozi Almozlinos anlatıyor…
Her yıl olduğu gibi, Kfar Saba'nın kuruluşunun 120.yılı kutlaması ile ilgili geride bıraktığımız Ekim ayında düzenlenecek sergiye yedi Moadon (kulüp) heyecanla hazırlanıyorduk. Serginin açılışı 8 Ekim’de olacaktı.
7 Ekim günü Hamas'ın vahşetten öte, insanlık dışı saldırısı ile başlayan savaş, planladığımız etkinliği yarıda kesti. Hepimiz şaşkın, üzgün ve çaresizdik. Kfar Saba'nın yedi Moadonu’nun emekli müdavimleri evlerinde korkulu ve üzüntülü ne yapacaklarını bilmez bir halde, adeta hapis kalmışlardı.
Sekiz yıldan beri haftada iki kere el işleri ve sanat faaliyetlerine katılırım. Bazen ben el sanatı öğretirim, bazen de gönüllü olurum. Sanat öğretmenimi arayıp “evlerinden dışarı çıkamayan emeklilere nasıl yardım edebiliriz?” diye sorunca, "hemen gel, bazı fikirlerim var, ne yapacağımıza karar verelim" dedi.
Olabilecek siren seslerine rağmen bisikletime atlayıp hemen benim bulunduğum Moadon Kisufim’e adeta uçtum. Sirenlerin çalması durumunda etrafımdaki sığınaklara biran evvel varmalıydım. O gün bazı projeleri hayata geçirmeyi planladık…
İlk projemiz, yanlarında taşırken askerlere ve Miluimniklere (ihtiyat askeri) fazla ağırlık yapmayacak fakat rahat etmelerini sağlayacak küçük yastıklar üretmekti. Kalıp çıkardım, kumaşları kestim. Sanat öğretmenim de kalpleri keserek dilekler yazdı ve yedi Moadon’un evlerinde meşgale bekleyen emekli üyelerine dağıttık. Onlar da nakışlar yaparak süslediler. Daha sonra dolgu maddesi ile doldurup ambalaj yaparak yastıkları askerlere ulaştırdık.150 yastıkla işe başladık. Daha sonra Gazze’den ve kuzeyden gelen isteklerle 350’den fazla askeri sevindirdik.
İkinci proje, Hamas teröristlerinin saldırısına uğrayan Otef Aza’da (Gazze sınırına yakın kibutz ve yerleşimler) evlerinden olan ailelerin oyuncaksız kalan küçük çocuklarına gece sarılmaları için yaptığımız ayıcıklı yastıklar oldu. Onlar da çok rağbet gördü.
Üçüncü ve en önemli proje ise Gazze’de bulunan rehineler için olacaktı. Çok sayıda yama (patchwork) tarzı kareler kesmeye başladım. Zemin sarıydı… Çünkü bu renk rehineleri temsil ediyordu. Kırmızı kalpleri de kestikten sonra tekrar yedi Moadon’a dağıtıldı. Nakışlar ve süslemeler yapıldı. Kfar Saba’nın roketlere hedef olma tehlikesi ortadan kalkınca Moadonlar tekrar açıldı. Böylelikle emekliler evlerinde değil Moadonlarda çalışmalara devam ettiler. Sıra bütün parçaları birleştirip dikmeye geldi.
Evden Overlock ve dikiş makinemi götürdüm. Moadon dikiş atölyesine dönüştü. Birkaç yetenekli yardımcımla günlerce parçaları birleştirdik ve dikmeye başladık. Dört panoyu hazırlamak iki aya yakın bir zaman aldı. Sonuç çok başarılı oldu.
9 Ocak Salı günü açılışımız oldu. Açılışımızı “Ha Lev Shelanu Be Aza – Levavot Shel Tikva” (Kalbimiz Gazze’de- Umudun Kalpleri) adı altında bir etkinlikle gerçekleştirdik. Etkinliğe bazı rehinelerin aileleri de katıldılar. O felaket gününü, 7 Ekim’i anlattılar, kendi bakış açılarından dile getirdiler.
Ben yaptığım kısa açılış konuşmasında rehinelere ve onları kaygı, üzüntü ve özlemle bekleyen ailelere verdiğimiz önemi vurguladım, bir an önce rehinelerin sağ salim eve dönmeleri için dua ettiğimizi belirttim. Shimi Tavori şarkıları ile bir nebze de olsa moral verdi.
Bu projeyi hazırlarken en büyük arzumuz ve duamız rehinelerin tamamının eve dönerek projenin yarıda kalması idi.
Comments