Başlangıçların Başı

TÜRKİYELİLER BİRLİĞİ התאחדות יוצאי תורכיה
29 Eyl
2 dakikada okunur

Rosh Hashana günü, kuzenimin yolladığı bayram kutlama kartı, yeni İbrani yılımla ilgili coşku dolu ilhamlar verdi. Tasarımı aileden genç bir illüstratör kızımızın elinden çıkmış.

Narlar, çiçekler, bal damlalarıyla süslü; etrafı umut ve esenlik sözcükleriyle çevrili.

Kartın ortasında ise tek bir dilek parlıyor:

Rosh Hashana bayramının biricik dileği Shana Tova.

Bu ifade benim için yalnızca bir kutlama değil, İbranice’nin köklerinde saklı bir kader çağrısı gibi. Çünkü bu dilde her sözcük kökünden doğar; oradan filizlenir, dallanır yeni anlamlar taşır.

Rosh Hashana da böyle: Yılın başı.

Ama “Rosh” sadece takvimde bir başlangıç değil; başın, yönün, hatta bir halkın geleceğinin simgesi.

Ve tam bu noktada, kartın sağ alt köşesindeki mesaj zihnimde bir melodiyi uyandırıyor!

“Tie a yellow ribbon round the ole oak tree.”

"Sarı kurdele bağla" ifadesi, sevilen birinin, genellikle askerde olan veya hapis cezası çeken bir aile üyesine destek ve güvenli bir şekilde geri dönmesi umudunu göstermek için bir ağacın etrafına sarı kurdele bağlama sembolik eylemini ifade eder. Bu gelenek, Tony Orlando ve Dawn'ın 1973 hit şarkısı "Tie a Yellow Ribbon Round the Ole Oak Tree" ile yaygın bir popülerlik kazandı.

Irwin Levine’in kaleme aldığı bu müzik parçası, gençliğimde özgürlüğün ve kavuşmanın sesi olmuştu. Bugünse, BENDE bambaşka bir yankı taşıyor. Çünkü 7 Ekim’in karanlığı hâlâ üzerimizde: binlerce kayıp, yüzlerce rehine… çoğu artık aramızda değil. Hâlâ dönmesini beklediklerimiz var.

Bir sarı kurdele…

Bir SİMGE. Bir imge.

Bir umut.

O günden bu yana ülkenin her köşesi sarı kurdelelerle örülü.

Sokaklar, meydanlar, okul kapıları, ulaşım araçları…

Nerede bir kurdele görsem, şarkının sözleriyle bizim acımız aynı yerde birleşiyor: esaretin sonu, özgürlüğün başlangıcı,

Ve bu düşünce beni yeniden dilin köklerine götürüyor.

ללמוד — lilmod, öğrenmek.

Kök: למד — lamed-mem-dalet.

Buradan doğan kelimeler: תלמיד (talmid, öğrenci), מלמד (melamed, öğretmen), לימוד (limud, öğrenim) …

Öğrenmek, yalnızca bireysel bir eylem değil; bilmek, kendini bilmek, başkasının hakkını bilmek… Bir sorumluluk.

Bugün, gerçeği eğip bükmeye çalışan kampanyaların ortasında, “bilmek” daha da derin bir anlam taşıyor: hakikati savunmak, adaleti dile getirmek etik bir göreve dönüşüyor.

Ve yine dönüyoruz – rosh- ראש - baş- sözcüğüne.

Baş demek: vücudun başı, yolun başı, kurumun başı.

Hatta hükümetin başı. Baş ayakta kalır, beden ayakta kalır.

Bu yüzden ülkemizin başına sağlık, cesaret ve dayanıklılık diliyorum.

Ama rosh yalnızca bir bedenin değil, zamanın da başıdır.

Yeni yılın kapısıdır.

Bir baş, yalnızca başlangıç değil; yönün işaretidir. İnsan nereye bakarsa, oraya yürür. Yılın başında yönümüzü iyiliğe, barışa, hakikate çevirmek, yolculuğun rengini belirler.

Ve ben bu Rosh Hashana’da şu dileği bırakıyorum:

Sarı kurdeleler yalnızca acımızı değil, kavuşmamızı simgelesin.

Rehineler evlerine dönsün.

Başlarımız dik, gözlerimiz aydınlık olsun.

Hükümetimiz cesur, halkımız birlik içinde olsun.

Yeni yılın başı, karanlıktan aydınlığa açılan yol olsun.

Çünkü rosh, kelimenin özünde hep aynı çağrıyı fısıldıyor:

SHANA TOVA

Başla. Yeniden. İyilikle.

Ve Kipur Kapımızda

G’MAR HATİMA TOVA